شخصی خدمت امام صادق(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض كرد: علم شما در چه حدودی و چه مقدار است؟ فرمود:
به مقدار سؤال شما یعنی ما جوابگوی همه پرسش‌های شما هستیم، و آنچه را كه بپرسید پاسخ آن را می‌دانیم. عرض كرد: این دریای آب است آیا زیر آن هم چیزی است؟
امام صادق(علیه السلام) فرمود: بلی، آیا دوست داری با چشم خود ببینی یا با گوش بشنوی كافی است؟
عرض كرد: دیدن با چشم را بیشتر دوست دارم، زیرا گوش گاهی چیزی را می‌شنود كه آن را نمی‌شناسد و نمی‌داند و آنچه باچشم دیده می‌شود قلب به آن گواهی می‌دهد و نزد شخص ثابت و قطعی می‌گردد.
آن‌گاه امام دست آن شخص را گرفته به راه افتادند تا به كنار دریا رسیدند، به دریا اشاره نمود و فرمود:
ای بنده فرمان‌بردار پروردگار، آنچه در نهان خود داری ظاهر و آشكار كن.
ناگهان دریا از قعر آن شكافته شد و آبی نمایان گشت كه از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‌تر و از مشك خوش‌بوتر و از زنجفیل لذیذتر بود.
عرض كرد: ای ابوعبدالله! فدای شما گردم، این آب با این اوصاف برای كیست؟ و چه كسانی از آن استفاده می‌كنند؟ فرمود: برای قائم ما اهل بیت و یاران آن حضرت است. عرض كرد: چه زمانی؟ فرمود: هنگامی كه آن قیام‌كننده به همراه یارانش قیام كرد، آبی كه روی زمین است ناپدید شود به طوری كه آبی یافت نشود. اهل ایمان به درگاه خداوند ناله و فریاد كنند و از او درخواست كنند، خداوند متعال در آن هنگام این آب گوارا را برای آن‌ها ظاهر گرداند و ایشان از آن بیاشامند، و بر مخالفین آنها نوشیدن این آب حرام باشد.
سپس این شخص سر خود را بالا برد و در هوا اسب‌هایی را زین كرده و لجام زده كه بال داشتند مشاهده كرد، از امام صادق(علیه السلام) پرسید: این اسب‌ها چیستند؟ فرمود: هذه خیل القائم(علیه السلام) و أصحابه.
این اسب‌هایی است كه حضرت قائم(علیه السلام) و یاوران او بر آن‌ها سوار می‌شوند.
عرض كرد: من هم بر آن‌ها سوار می‌شوم؟
فرمود: اگر از یاران آن حضرت باشی سوار می‌شوی.
عرض كرد: من هم از این آب گوارا می‌آشامم؟
فرمود: اگر از شیعیان او باشی می‌آشامی.(1)

منابع :
1. دلائل الإمامة، ص461، ح46؛ مدینةالمعاجز، ج6، ص159، ح347.
موعود :: دی 1385، شماره 71     

نوشتن دیدگاه