افتادن تو از اسب،  در خیمه کرده تاثیر
از داغ خود جوانا، کردی برادرت پیر
من دستهایت عباس، از خاک بر گرفتم
داغت شکست پشتم، اکنون تو دست من گیر
* * * * * * * * *
كربلا لبریز عطر یاس شد
نوبت جانبازی عباس شد
* * * * * * * * *
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد، علمدار نیامد
سقای حسین سید و سالار نیامد، علمدار نیامد
* * * * * * * * *
تنها نه فرات که هفت دریا می سوخت
از تشنگیت تمام دنیا می سوخت
باران سما ز سرنوشتش گله داشت
روزی كه جگر گوشه ی زهرا می سوخت
* * * * * * * * *
ای که حاجت ز حسین می طلبی دقت کن!
پرچم شاه به سوی حرم عباس است!
* * * * * * * * *
به يكتايي قسم يكتاست عباس به مردي شهره دنياست عباس
اگر چه زاده‌ ام‌البنين است وليكن مادرش زهراست عباس

* * * * * * * * *

گویند که در روز قیامت علمدار شفاعت زهراست
علم فاطمه دست قلم عباس است . . .
در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند
در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند
هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین
ثبت نامش را فقط عباس امضا می کند

* * * * * * * * *
به یكتایی ، قسم یكتاست عباس
به مردی شهره دنیاست عباس
اگر چه زاده‌ ام‌البنین است
ولیكن مادرش زهراست عباس
* * * * * * * * *
ای لشکر حق را سر و سردار اباالفضل
وی دست علی در صف پیکار اباالفضل
هم خون حسین بن علی در تن پاکت
هم روح تو در پیکر ایثار اباالفضل
* * * * * * * * *
دلداده ذریه زهراست عباس
جان بر کف میدان عاشوراست عباس
باب الکرم، باب الولا، باب الحوائج
باب الحسین و کعبه دل هاست عباس
* * * * * * * * *
زخم تنش آیات ایثار و شهادت
قرآن ز پا تا سر، ز سر تا پاست عباس
عالم به سویش می برد دست توسل
با آن که خود در علقمه تنهاست عباس
* * * * * * * * *
بعد از حسین بن علی تا صبح محشر
بر هر شهیدی سید و مولاست عباس
شیر حسین بن علی ، شمشیر حیدر
مرآت یاسین، مظهر طاهاست عباس

* * * * * * * * *
فرمانده بی لشکر و سردار بی دست
سقای عطشان بر لب دریاست عباس
یک آسمان غیرت، هزارانش ستاره
نقش زمین در دامن صحراست عباس
* * * * * * * * *
آه، عموی آب‏های دنیا! دهان خشکت را بر لبان اقیانوس‏ها بگذار، تا سیرابشان کنی از آن‏چه نتوانستی به سه ساله‏ هایی چشم به راه، بنوشانی
* * * * * * * * *
این کیست کربلا را، چون کوه طور کرده؟
زهرا مگر از این دشت یا رب! عبور کرده؟
بر روی ماه عباس، این جلوه حسین است
آری، قمر ز خورشید، خود کسب نور کرده
* * * * * * * * *
ای «راز رشید» ام‏ البنین! عشق در تو به بلوغ رسید، آن هنگام که زاده شدی و خاک از آن روز که خون تو را مکید، تبدار است

نوشتن دیدگاه