ƒ85 «يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمنِ وَفْداً»
ƒ86 «وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً»  
 
ترجمه  :
85. روزى كه محشور مى‌كنيم اهل تقوا را كه مى‌آيند به سوى خداوند رحمان سواره[1] .
 
86. و سوق مى‌دهيم گنه‌كاران را به سوى جهنم وارد مى‌شوند وارد شدنى[2] .
 
 
تفسير :
[رفتن متقيان سوى خدا و گنه‌كاران سوى جهنم ]
(يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ) صفت روز قيامت است كه تمام خلق محشور مى‌شوند و آن‌ها سه دسته‌اند: اصحاب يمين و اصحاب شمال و اصحاب اعراف متقين اصحاب يمين هستند و به درجات تقوا، درجات آن‌ها مختلف مى‌شود. و مكرر گفته‌ايم كه كلمه (الْمُتَّقِينَ) جمع محلا به الف و لام افاده عموم دارد، جميع مراتب تقوا را شامل مى‌شود و اولين درجات تقوا، مرادف با ايمان است كه تقواى از عقايد فاسده و مذاهب باطله است و تمام مومنين را شامل مى‌شود.
(إِلَى الرَّحْمنِ) در پيشگاه عظمت پروردگار خداوند مهربان. (وَفْداً) «وفد» سواره را مى‌گويند كه ناقه‌هاى بهشتى مى‌آورند ملائكه بر سر قبور آن‌ها و بر آن‌ها سوار مى‌شوند و با عزت و شرافت آن‌ها را وارد صحراى محشر مى‌كنند و در طرف راست محشر آن‌ها وارد مى‌شوند زير سايه عرش الهى، كنار حوض كوثر، پاى منبر وسيله[3]  پيغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، زير لواى حمد اميرالمومنين (علیه السلام) در خدمت   انبيا و اوصيا و اولياى الهى.
(وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ) مراد ارباب ضلالت و كفر و شرك هستند. غير مومن ولو اسم شيعه و مومن روى خود گذارند لكن از زمره مومنين خارج هستند، زيرا انكار به يكى از ضروريات دين از اسلام خارج مى‌شود، و ضروريات مذهب از ايمان بيرون مى‌رود، اين‌ها را مى‌كِشند با زنجيرها و غل‌هاى آتشى و با تازيانه‌هاى آتشى مى‌رانند (إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً) بعد از اينكه در طرف يسار محشر با شياطين و كفار جن آن‌ها را نگاه مى‌دارند و حجت را بر آن‌ها تمام مى‌كنند و نامه‌هاى آن‌ها را به دست چپ از عقب سر به آن‌ها مى‌دهند و صورت‌هاى آن‌ها را به عقب سر برمى‌گردانند.

____________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: ياد كن روزى را كه پرهيزگاران را به سوى خداى رحمان گروه گروهمحشور مى‌كنيم.
[2] .  ترجمه ديگر: و مجرمان را با حال تشنگى به سوى دوزخ مى‌رانيم.
[3] .  وسيله درجه‌اى از درجات است كه در روز قيامت خداوند آن را به پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عطامى‌كند. اين وسيله اينقدر درخشندگى دارد كه درجات تمام انبيا وصدّيقان وشهدا در برابرآن نمود و روشنى ندارد، يعنى مقام پيامبر مانند ماه در برابر ستارگان است . ر. ك : المعجم الاوسط «الطبرانى »: ج1، ص89؛ علل الشرايع: ج1، ص196، ح6 والرسول المصطفى فى الآخرة: 430 ـ 441.

نوشتن دیدگاه