87 «لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً»
 
ترجمه  :
87. مالك نمى‌شوند شفاعت را مگر كسى كه گرفته باشد نزد خداوند رحمان عهد و پيمانى.
 
تفسير :
[هيچ كس حق شفاعت ندارد مگر به اذن الهى]
(لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ) نه كسى آن‌ها را شفاعت مى‌كند به هر جا پناه ببرند آن‌ها را راه نمى‌دهند و قابليت شفاعت ندارند و نه مى‌توانند شفاعت اتباع و اولاد و بستگان خود را بكنند.
(إِلّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً) كه خداوند هم قابليت شفاعت به آن‌ها داده كه شفعاى روز قيامت آن‌ها را شفاعت كنند، و هم اجازه شفاعت به آن‌ها داده كه شفاعت اهل و اولاد و رفقا و بستگان و اتباع خود را كنند. و اين عهد و پيمان مخصوص اهل ايمان است، زيرا شفعاى روز محشر انبيا و اوصيا و قرآن و مومنين هستند كه هر مومنى پس از نجات، حق هفتاد نفر را دارد كه شفاعت كند، و شفاعت عامه مخصوص به حضرت رسالت و صديقه طاهره و ائمه اطهار: است كه حدى بر آن‌ها قرار نداده هر كس را بخواهند شفاعت مى‌كنند، و آن‌ها غير مومنين و دوستان خود را شفاعت نمى‌كنند، و شفاعت خاصّه، شفاعت ساير شفعاست كسانى كه به آن‌ها خدمت كردند و منتسب شدند : قرآن، كسانى كه تلاوت كردند و به دستورات آن عمل كردند، ايام، مثل شهر رمضان، ليالى متبركه، هر كه را كه در آن‌ها عبادت كردند و به وظايف آن عمل كردند، اطفال مومنين، پدر و مادر خود را، مومنين، عيال و فرزندان و كسانى كه به آن‌ها احسان كردند، علما كسانى كه احترام آن‌ها را نگاه داشتند و به آن‌ها خدمت كردند و به دستور آن‌ها عمل كردند.
و از امور مهمه اين است كه جميع اين شفعا حق مخاصمه هم دارند كسانى را كه به آن‌ها ظلم كردند و مخالفت كردند و حق آن‌ها را مراعات نكردند.
«وَيْلٌ لِمَنْ كانَ شُفَعاؤُهُ خُصَماءَهُ»[1] .

_________________________________________________________________

[1] .  واى بر كسى كه شفيعان او، دشمنانش باشند! شجره طوبى: ج1، ص349؛ شرح احقاق الحق: ج3، ص98 و نظم  درر السمطين: ص219.

نوشتن دیدگاه