پنج سوال از مولایم امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه السلام) پرسیدم مایلم شما هم جواب ها رو بخوانید که چه زیبا جواب داد امیر المؤمنین.

سوال اول از آقایم:
ﻧﻈﺮ ﻣﺒﺎﺭﻛﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﺼﺐ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﺍَﻣﺎ ﻭَﺍﻟﻠّﻪ ﻟَﻘَﺪْ ﺗَﻘَﻤَﺼﱠﱠﻬﺎ ﺍﺑﻦ ﺍَﺑﻰ ﻗُﺤﺎﻓَﻪ ﻭ ﺍِﻧﱠﱠﻪُ ﻟِﻴَﻌْﻠَﻢُ ﺍَﻥﱠﱠ ﻣَﺤَﻠّﻰ ﻣِﻨْﻬﺎ ﻣَﺤَﻞﱡﱡ ﺍﻟْﻘُﻄْﺐِ ﻣِﻦَ ﺍﻟﺮﱠﱠﺣﺎ.
ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪ! ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺟﺎمۀ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴّﺖ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ، ﻣﻮﻗﻌﻴّﺖ ﻣﺮﻛﺰ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ.

سوال دوم:
ﺁﻗﺎﻯ من ! ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﭼﻪ ﻛﺮﺩ؟
ﻓَﻴﺎ ﻋَﺠَﺐ!! ﺑَﻴْﻨﺎ ﻫُﻮَ ﻳَﺴْﺘَﻘﻴﻠُﻬﺎ ﻓﻰ ﺣَﻴﺎﺗِﻪِ ﺍِﺫْ ﻋَﻘَﺪَﻫﺎ ﻟِﺂﺧَﺮَ ﺑَﻌْﺪَ ﻭَﻓﺎﺗِﻪِ ﻟَﺸَﺪﱠﱠ ﻣﺎ ﺗَﺸْﻄﱠﱠﺮﺍ ﺿَﺮْﻋَﻴْﻬﺎ ﻓَﺼَﻴﱠﱠﺮَﻫﺎ ﻓﻰ ﺣَﻮْﺯَﺓِ ﺧَﺸْﻨﺎﺀَ ﻳَﻐْﻠُﻆُ ﻛَﻠْﻤُﻬﺎ ﻭَ ﻳَﺨْﺸُﻦُ ﻣَﺴﱡﱡﻬﺎ ﻭَ ﻳَﻜْﺜُﺮُ ﺍﻟْﻌِﺜﺎﺭُ ﻓﻴﻬﺎ ﻭَ ﺍﻟﺎِﻋْﺘِﺬﺍﺭُ ﻣِﻨْﻬﺎ ﻓَﺼﺎﺣِﺒُﻬﺎ ﻛَﺮﺍﻛِﺐِ ﺍﻟﺼﱠﱠﻌْﺒَﺔِ ﺍِﻥْ ﺃَﺷْﻨَﻖَ ﻟَﻬﺎ ﺧَﺮَﻡَ ﻭَ ﺍِﻥْ ﺍَﺳْﻠَﺲَ ﻟَﻬﺎ ﺗَﻘَﺤﱠﱠﻢَ.
ﺷﮕﻔﺖ! ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺑﻰ ﺑﻜﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﺵ، ﺍﻧﺤﻠﺎﻝ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﻠﺐ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﻴﺮﺩ. ﺁﻥ ﺩﻭ ﺷﺨﺺ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﺍﻣﺮ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺒﻌﻰ ﺧﺸﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ، ﻛﻪ ﺩﻝ‌ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺧﺸﻮﻧﺘﻰ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻃﺒﻌﻰ ﺧﺸﻦ ﻛﻪ ﻣﻨﺼﺐ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﺷﺪ، ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻮﺯﺵ ﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ. ﺩﻣﺴﺎﺯ ﻃﺒﻊ ﺩﺭﺷﺘﺨﻮ ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﭼﻤﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ، ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺵ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻫﺎﻳﺶ ﻛﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.

سوال سوم از اربابم:ﻧﻈﺮﺗﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﺛﺎﻟِﺚُ ﺍﻟْﻘَﻮْﻡِ ﻧﺎﻓِﺠﺎ ﺣﻀﻨﻴﻪ ﺑَﻴْﻦَ ﻧَﺜﻴﻠِﻪ ﻭَ ﻣُﻌْﺘَﻠَﻔِﻪ ﻭَ ﻗﺎﻡَ ﻣَﻌَﻪُ ﺑَﻨُﻮ ﺍَﺑﻴﻪِ ﻳَﺨْﻀَﻤﻮُﻥَ ﻣﺎﻝَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﺧِﻀْﻤَﺔَ ﺍﻟﺎِْﺑِﻞِ ﻧِﺒْﺘَﺔَ ﺍﻟﺮﱠﱠﺑﻴﻊْ ﺍِﻟﻰ ﺍَﻥِ ﺍﻧْﺘَﻜَﺚَ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﻓَﺘْﻠُﻪُ ﻭَ ﺍَﺟْﻬَﺰَ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﻋَﻤَﻠُﻪُ ﻭُ ﻛَﺒَﺖْ ﺑِﻪ ﺑِﻄْﻨَﺘُﻪُ. ﺍﻭ (ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻋﻔﺎﻥ) ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻦ ﺷﻜﻢ ﻭ ﺧﺎﻟﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ، ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻧﺎﻥ ﺷﺘﺮ ﻛﻪ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﻯ ﺑﺎ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﻰ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ، ﻣﺎﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ. ﺳﺎﻝ‌ﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﻮﻣﻰ ﻫﻢ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ‌ﻫﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺮﺧﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.

سوال چهارم از مظلوم تاریخ:
ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻰ ﻭﻓﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ؟
ﻓَﻠَﻤﱠﱠﺎ ﻧَﻬَﻀْﺖُ ﺑِﺎﻟﺎَْﻣْﺮِ ﻧَﻜَﺜَﺖْ ﻃﺎﺋِﻔَﺔً ﻭَ ﻣَﺮَﻗَﺖْ ﺍُﺧْﺮﻯ ﻭَ ﻗَﺴَﻂَ ﺁﺧَﺮﻭُﻥَ ﻛَﺎَﻧﱠﱠﻬُﻢْ ﻟَﻢْ ﻳَﺴْﻤَﻌُﻮﺍ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪَ ﺳُﺒْﺤﺎﻧَﻪُ ﻳَﻘﻮﻝُ: ﺗِﻠْﻚَ ﺍﻟﺪّﺍﺭُ ﺍﻟْﺂﺧِﺮَﺓُ ﻧَﺠْﻌَﻠُﻬﺎ ﻟِﻠﱠﱠﺬﻳﻦَ ﻟﺎ ﻳُﺮﻳﺪُﻭﻥَ ﻋُﻠﱡﱡﻮﺍً ﻓﻰ ﺍﻟﺎَْﺭْﺽِ ﻭَ ﻟﺎ ﻓَﺴﺎﺩﺍً ﻭَ ﺍﻟْﻌﺎﻗِﺒَﺔُ ﻟِﻠْﻤُﺘﱠﱠﻘﻴﻦ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﻯ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻋﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ؛ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮔﺸﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﻯ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﮔﻮﻳﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﻯ ﺍﺑﺪﻳّﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻘﻮﺍ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ.

سوال پنج از ابوالحسنین (علیه السلام):
مولایم ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟
ﺑَﻠﻰ ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻟَﻘَﺪَ ﺳَﻤِﻌُﻮﻫﺎ ﻭَ ﻭَﻋَﻮْﻫﺎ ﻭَ ﻟﻜِﻨﱠﱠﻬُﻢْ ﺣَﻠِﻴَﺖْ ﺍﻟﺪﱡﱡﻧْﻴﺎ ﻓﻰ ﺍَﻋْﻴُﻨِﻬِﻢْ ﻭَ ﺭﺍﻗَﻬُﻢْ ﺯِﺑْﺮِﺟُﻬﺎ. ﺁﺭﻯ؛ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ سوگند! ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻠﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﻛﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﺫبۀ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ.
مولایم ببخشید وقتتان رو گرفتم اما بدانید ما اهل مدینه نیستیم از حق شما سکوت نمی کنیم

نویسنده: علی عبادی

نوشتن دیدگاه