خاکی که چون عرش خدا شأنش رفیع است
بی ‌بقعه درگاهی‌ست که نامش بقیع است

اینجا قیامت را به خلوت می توان دید
زیرا که پنهان در دلش چندین شفیع است

از عرض حاجت بی نیازی زائر اینجا
چونکه مَـزورَت هم عَلیم و هم سَمیع است

با چار امامی که کریم بن الکریم اند
حتّیٰ کرم در این حرم عبد مُطیع است

مهمان همیشه کاسه‌اش سرشار فیض است
آنجا که صاحب خانه را طبعی مَنیع است

همسایه ی مکه ست وقتی که مدینه
پس هرکه پابوسش می‌آید مُستطیع است

زائر! نمی فهمی زیارت کرده یا نه !
آنقدْر که سِـیر زمان اینجا سَـریع است

آیــنده اش را که تصوّر می کنم باز
در ذهنم از این صحن تصویری بَدیع است

بعد از ظهور حضرت مَـعشوق ، بی‌شک
اینجا تمام فصلهایش چون رَبیــع است

با خاک یکسان کرده هرکس این حرم را
روز قیام منتقم ، وضعش فَجیع است

این خاکها شد زیر و رو، مرثیه خوان گفت:
امشب گُریزم ، روضه طفل رضیع است

محمد قاسمی

نوشتن دیدگاه