آن بهشتی که حضرت آدم و حوا در آن بودند، همان بهشت موعود نبود، بلکه باغی بود از باغ‌های دنیوی که خداوند برای حضرت آدم و حوا در نظر گرفته بود؛ در بهشت شیطان راه ندارد و وسوسه‌ای نیز نیست و کسی بیرون رانده نمی‌شود.
در قرآن نیز کلمه جنت لزوما به معنای بهشت اخروی نیامده است و بارها به معنی باغ زمینی آمده است.
به عنوان مثال به مواد ذیل توجه کنید:
وَفِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿۴﴾ الرعد فَعَسَى رَبِّي أَن يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِّن جَنَّتِكَ وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا ﴿۴۰﴾ الكهف كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا ﴿۳۳﴾ الكهف وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاء اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تُرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَوَلَدًا ﴿۳۹﴾ الكهف فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَى أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ ﴿۱۶﴾ سبأ
پاسخ امام جعفر صاىق عليه السلام به شبهه اسلام ستیزان
از امام جعفر صادق علیه السلام راجع به بهشت حضرت آدم جویا شدند که آیا از بهشت‌هاى دنیا یا از بهشت‌هاى آخرت بوده؟ فرمود: از بهشت‌هاى دنیا بود که خورشید و ماه در آن طلوع می‌کرد. اگر از بهشت‌هاى آخرت بود، هیچ گاه حضرت آدم از آن خارج نمی‌شد و ابلیس به آن وارد نمی‌شد.
فإنه حدثني أبي رفعه قال سئل الصادق عليه السلام عن جنة آدم أمن جنان الدنيا كانت أم من جنان الآخرة فقال كانت من جنان الدنيا تطلع فيها الشمس والقمر ولو كانت من جنان الآخرة ما اخرج منها أبدا آدم ولم يدخلها إبليس .
تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۱، صفحه ۴۳، چاپ موسسه دار الکتاب
