به امام جعفر صادق علیه السلام عرض شد: آقای من! به فدایتان شوم ، وقتی کسی می میرد یا کشته می شود جلسه نوحه ای برای او می گیرند. ولی من مشاهده می کنم که شما و شیعیانتان از اول ماه محرم اقامه جلسه عزا می کنید.
حضرت فرمودند: این چه حرفی است!
هنگامی که هلال ماه محرم دمیده می شود ملائکه پیراهن امام حسین علیه السلام را آویزان می کنند در حالیکه پاره پاره شده از ضربه های شمشیر و آغشته به خون است…
ما و شیعیانمان این پیراهن را با چشم بصیرت (و نه با چشم بصر) می بینیم پس اشک های ما سرازیر می شود…
متن عربی روایت:
قیل للإمام الصادق عليه السّلام: سیدی جعلت فداک، إن المیت یجلسون بالناحية بعد موته أو قتله؛ و أراكم تجلسون أنتم و شیعتکم من أول شهر بالمأتم و العزاء للحسین عليه السّلام. فقال: ما هذا ! إذا حل هلال محرم، نشرت الملائكة ثوب الحسین عليه السّلام و هو مخرق من ضرب السیوف و ملطخ بالدماء؛ فنراه نحن و شیعتنا بالبصیرة و لا بالبصر، فإذاً تنفجر دموعنا.
ثمرات الاعواد: صفحه 36 و 37
