این آب‌ها که ریخت، فدای سرت که ریخت
اصلا فدای امّ بنین مادرت، که ریخت

گفته خدا دو بال برایت بیاورند
در آسمان علقمه، بال و پرت که ریخت

اثبات شد به من که تو سقای عالمی
بر خاک، قطره قطره ی چشم ترت که ریخت

طفلان از این که مشک به دست تو داده‌اند
شرمنده‌اند، بازوی آب آورت که ریخت

گفتم خدا به خیر کند قامت تو را
این قوم غیض کرده به روی سرت که ریخت

وقت نزول این بدن نا مرتّبت
مانند آب ریخت دلم؛ پیکرت که ریخت

معلوم شد عمود شتابش زیاد بود
بر روی شانه‌های بلندت سرت که ریخت

اما هنوز دست تو را بوسه می‌زنم
این آب ها که ریخت فدای سرت که ریخت

علی اکبر لطیفیان

نوشتن دیدگاه