عز الدين ابن الأثير (متوفى: 630هـ)از علمای سرشناس اهل تسنن در کتاب اسد الغابه می نویسد :
از ابی رافع در مورد قضیه هجرت پیامبر صلی الله علیه و اله از مکه به مدینه نقل شده است که :
هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و اله قصد هجرت به مدینه داشت ، علی علیه السلام را جانشین خود قرار داد تا خانواده اش را به مدینه برساند و به او امر فرمود که امانتها و اموالی که نزد وی بود به صاحبانشان برساند .
علی علیه السلام نیز اوامر پیامبر صلی الله علیه و اله را تنفیذ نمود و تمام امانتها را به صاحبانشان بازگرداند.
از جمله اوامر پیامبر صلی الله علیه و اله این بود که در شب هجرت علی علیه السلام بجای او در بسترش بخوابد و فرمود : اگر قریش تو را در بستر من ببینند دنبال من نمی گردند .
علی علیه السلام در بستر پیامبر صلی الله علیه و اله خوابید و قریش که به بستر پیامبر صلی الله علیه و اله نگاه می کردند گمان می کردند که ایشان در بسترش ارمیده است تا اینکه صبح شد و علی علیه السلام را در بستر پیامبر صلی الله علیه و اله یافتند .
با خود گفتند : اگر محمد صلی الله علیه و اله از مکه خارج شده بود حتما علی علیه السلام را نیز با خود می برد . خداوند با این فکر آنها را از تعقیب پیامبر صلی الله علیه و اله منصرف نمود.
پیامبر صلی الله علیه و اله به علی علیه السلام امر فرموده بود که در مدینه به او ملحق شود؛ علی علیه السلام نیز به همراه خانواده پیامبر صلی الله علیه و اله از مکه خارج شد . شب ها راه می رفتند و روزها مخفی می شدند تا به مدینه رسیدند .
هنگامی که خبر رسیدن علی علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه و اله رسید دستور دادند که علی را نزد من بیاورید.
به ایشان عرض شد : نمی تواند راه برود .
پیامبر صلی الله علیه و اله نزد علی علیه السلام امد و هنگامی که نگاهش به پاهای ورم کرده علی افتاد که خون از ان جاری بود ، علی را در اغوش کشید و گریه کرد ؛ سپس مقداری از اب دهانشان را روی دستشان ریختند و به پاهای علی علیه السلام مالیدند و برای او دعا کردند . پس از ان علی علیه السلام تا زمان شهادت هیچگاه از درد پا شکایت نکرد.
عَنْ أَبِي رَافِعٍ، فِي هِجْرَةِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
وَخَلْفَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَعْنِي خَلْفَ عَلِيًّا، يَخْرُجُ إِلَيْه بِأَهْلِهِ، وَأَمَرَهُ أَنْ يُؤَدِّيَ عَنْهُ أَمَانَتَهُ، وَوَصَايَا مَنْ كَانَ يُوصِي إِلَيْهِ، وَمَا كَانَ يُؤْتَمَنُ عَلَيْهِ مِنْ مَالٍ،
فَأَدَّى عَلِيٌّ أَمَانَتَهُ كُلَّهَا، وَأَمَرَهُ أَنْ يَضْطَجِعَ عَلَى فِرَاشِهِ لَيْلَةَ خَرَجَ، وَقَالَ: " إِنَّ قُرَيْشًا لَمْ يَفْقِدُونِي مَا رَأَوْكَ "،
فَاضْطَجَعَ عَلَى فِرَاشِهِ، وَكَانَتْ قُرَيْشٌ تَنْظُرُ إِلَى فِرَاشِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَرَوْنَ عَلَيْهِ عَلِيًّا، فَيَظُنُّونَهُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى إِذَا أَصْبَحُوا رَأَوْا عَلَيْهِ عَلِيًّا،
فَقَالُوا: لَوْ خَرَجَ مُحَمَّدٌ لَخَرَجَ بِعَلِيٍّ مَعَهُ، فَحَبَسَهُمُ اللَّهُ بِذَلِكَ عَنْ طَلَبِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ رَأَوْا عَلِيًّا، وَأَمَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلِيًّا أَنْ يَلْحَقَهُ بِالْمَدِينَةِ، فَخَرَجَ عَلِيٌّ فِي طَلَبِهِ بَعْدَ مَا أَخْرَجَ إِلَيْهِ أَهْلَهُ يَمْشِي اللَّيْلَ وَيَكْمُنُ النَّهَارَ،
حَتَّى قَدِمَ الْمَدِينَةَ، فَلَمَّا بَلَغَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قُدُومُهُ،
قَالَ: " ادْعُوا لِي عَلِيًّا "،
قِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، لا يَقْدِرُ أَنْ يَمْشِيَ،
فَأَتَاهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَمَّا رَآهُ اعْتَنَقَهُ وَبَكَى، رَحْمَةً لِمَا بِقَدَمَيْهِ مِنَ الْوَرَمِ، وَكَانَتَا تَقْطُرَانِ دَمًا، فَتَفَلَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي يَدَيْهِ، وَمَسَحَ بِهِمَا رِجْلَيْهِ، وَدَعَا لَهُ بِالْعَافِيَةِ فَلَمْ يَشْتَكِهِمَا حَتَّى اسْتُشْهِدَ رَضِيَ اللَّهُ تَعَالى عَنْهُ
اسد الغابه - ط العلميه : ابن الأثير، عزالدین ج : 4 ص : 87
