ابن اثیر جزری از علمای مخالفین می‌نویسد:
«النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَة
قيل:مَعْنَاهُ أَنَّ عليا[علیه السلام]كان إِذا برز قال الناس:
 لا إِله إِلا الله، ما أشرف هذا الفتى!
لا إِله إِلا الله، ما أعلم هذا الْفتى!
لا إِله إِلا الله، ما أكرم هذا الْفتى! أَي ما أتْقى،
 لا إِله إِلا الله، ما أشْجع هذا الْفتى!
فكانَتْ رؤيَتُه تحملهم على كلمة التوحيد»

ترجمه :معنای حدیث شریف [النظر الی وجه علی علیه‌السلام عبادة] این می‌باشد:
زمانی که علی (علیه‌السلام) ظاهر می‌شدند مردم از روی تعجب می‌گفتند:
لا اله الا الله چقدر این جوان با شرافت است؛
لا اله الا الله چقدر این جوان عالِم است؛
لا اله الا الله چقدر این جوان کریم و متقی است؛
لا اله الا الله چقدر این جوان شجاع است
پس رؤیت امیرالمومنین (علیه‌السلام) آنان را به کلمه توحید وادار می‌ساخت.

النهایة فی غریب الحدیث و الاثر،تألیف ابن اثیر جزری،جلد ۵،صفحه ۷۷،چاپ المکتبة الاسلامیة