وقتی فرزند سیف اللهِ مکتب سقیفه به خاطر حسادتِ خال المومنینِ این جماعت و با رشوه‌ای کلان به یهود کشته می‌شود!

ابوجعفر، ابن جریر طبری گوید:
«عبدالرحمان بن خالد بن ولید به سبب کارهای پدرش خالد بن ولید، و هم جنگها و دلیری ها که به سرزمین روم کرده بود در شام اعتباری یافته بود و مردم آنجا به وی متمایل بودند چندان که معاویه از او بیمناک شد و از وی بر خویشتن بترسید از آن رو که مردم به او متمایل بودند و ابن اثال (پزشک یهودی) را گفت که برای کشتن وی حیله کند و تعهد کرد که اگر چنین کرد تا زنده است خراج از او نگیرد و خراج گیری حمص را به او بسپارد.

گوید وقتی عبدالرحمان بن خالد از دیار روم به حمص آمد ابن اثال به وسیله یکی از غلامان خویش شربتی زهرآگین بدو داد که بنوشید و در حمص بمرد و معاویه تعهدی را که نسبت به وی کرده بود انجام داد و وی را خراج گیر حمص کرد و خراج خود او را نیز بخشید.»

خبر انصراف عبد الرحمن بن خالد الى حمص وهلاكه
وفيها انصرف عبد الرَّحْمَن بن خَالِد بن الْوَلِيد من بلاد الروم إِلَى حمص، فدس ابن أثال النصراني إِلَيْهِ شربة مسمومة- فِيمَا قيل- فشربها فقتلته.

ذكر الخبر عن سبب هلاكه:
وَكَانَ السبب فِي ذَلِكَ مَا حَدَّثَنِي عمر، قال: حدثنى على، عن مسلمه ابن محارب، أن عبد الرَّحْمَن بن خَالِد بن الْوَلِيد كَانَ قَدْ عظم شأنه بِالشَّامِ، ومال إِلَيْهِ أهلها، لما كَانَ عندهم من آثار أَبِيهِ خَالِد بن الْوَلِيد، ولغنائه عن الْمُسْلِمِينَ فِي أرض الروم وبأسه، حَتَّى خافه مُعَاوِيَة، وخشي عَلَى نفسه مِنْهُ، لميل الناس إِلَيْهِ، فأمر ابن أثال أن يحتال فِي قتله، وضمن لَهُ إن هُوَ فعل ذَلِكَ أن يضع عنه خراجه مَا عاش، وأن يوليه جباية خراج حمص، فلما قدم عبد الرَّحْمَن بن خَالِد حمص منصرفا من بلاد الروم دس إِلَيْهِ ابن أثال شربة مسمومة مع بعض مماليكه، فشربها فمات بحمص، فوفى لَهُ مُعَاوِيَة بِمَا ضمن لَهُ، وولاه خراج حمص، ووضع عنه خراجه.

تاريخ الطبري تاريخ الرسل والملوك وصله تاريخ الطبري نویسنده : الطبري، ابن جرير    جلد : 5  صفحه : 227