کارشناس بی سواد سنی برای توجیه نَسَبِ بعضی از خلفا و بزرگانشان که هم زمان دارای چند پدر و یک مادر واحد هستند/دست به توجیه و دروغ پردازی و جعل تاریخ میزند/و میگوید در ابتدای بعثت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ازدواج چند مرد با یک زن را داشته ایم و مرسوم بوده است و چند مرد با یک زن همبستر میشدند و اسم آن ازدواج بوده است وقتی بچه به دنیا می آمده آن زن بوده که میگفته بچه برای کیست/در سیرة هم آمده و در ابتدای بعثت هم بوده در قرآن نهی نشده....
اینکه اینگونه تاریخ را تحریف میکنند و اینگونه کثیف دین را معرفی میکنند تعجبی ندارد این مکتب سقیفه است
عرب جاهلى، افزون به نوع اصلى ازدواج (زناشویى)، نکاح هاى متنوع و در عین حال، مضبوط و شناخته شده اى را برگزار مى کرد. به جز نوع اصلى و دو مورد دیگر (ازدواج موقت و ازدواج با کنیز) که در اسلام نیز تأیید شد(منابع و احادیث در این موارد زیاد است و عُمَر متعه را با رأی خود حرام کرد)، بقیه موارد، عموماً روش هایى گوناگون براى اطفاى نایره شهوت بود و اسلام تایید نکرد پس دروغ بودن این ادعا کامل مشخص است و حتی در آغازین روزهای بعثت هم این ازدواج از جانب حضرت خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و آله و سلم تایید نشده و هیچ سند و روایتی وجود ندارد , و در قرآن هم به طور کامل و مشخص نکاح و شرایط آن توضیح داده شده است و هیچ اسم یا اشاره ای به این ازدواج  که در واقع نوعی روسپی گری بوده است نشده است/مضافا بر اینکه حتی اگر بگوییم این ازدواج را خدا و رسولش تا قبل از بعثت جایز دانسته و احکام را برای آن بار کرده باشند و بعد از بعثت این رسم جاهلی را حرام دانستند,حتی با این شرایط اغلب بزرگان شما از زنان صاحب (رایت) به وجود آمده اند که نوعی روسپی بودند و اسناد تاریخی آن وجود دارد که در ادامه مقداری را نقل میکنیم.
ابتدا توضیحی راجع به این ازدواج مد نظر/در ازدواج رهط، گروهى از مردان (رهط) که کمتر از ده نفر بودند، همگى با یک زن آمیزش مى کردند که این عمل، براساس رضایت آن زن و توافق این گروه از مردان بود. پس هرگاه زن باردار مى شد و وضع حمل مى کرد، زن همه آن مردان را فرامى خواند که همگى باید حاضر مى شدند. سپس زن، رو به آن جمع مى گفت: «همگى به آن چه از کار شما بوده آگاهید; من فرزندى زاییده ام» و در آن زمان، یکى از مردان را معین مى کرد و با اشاره به مولود، خطاب به او مى گفت: «اى فلان کس! این پسر توست، هر اسمى که دوست دارى روى او بگذار». بدین سان، زن مولودش را به یکى از افرادِ رهط (گروه) منتسب مى کرد که شخص مخاطب نیز حق انکار نداشت. البته این در صورتى بود که مولود پسر باشد، امّا اگر دختر بود، زن چنین نمى کرد، زیرا عرب از مولود دختر کراهت داشت و حتى احتمال قتل آن مولود درمیان بود.(1)
ازدواج رهط یا تعدد شوهران(2) پدیده اى است که در تاریخ بسیار کهن عرب ریشه داشته به گونه اى که استرابون، مورّخ یونانى (متوفاى 25م) در این باره گفته است که عرب با یک زن به طور مشترک ازدواج مى کردند.(3)
در گزارش هاى تاریخى ذکر شده است که برخى از زنان فاجر و بدکار، «رایت» و پرچمى مخصوص بر در خانه شان نصب مى کردند که این، خود نشانه آن بود که هر مردى مى توانست با آن زن معاشرت و آمیزش کند.(4) در خصوص فرزند حاصل از این ازدواج، برخى از منابع بیان داشته اند: «اگر دو نفر در یک «طهر» با این زن آمیزش مى کردند، زن، آن مولود را به یکى از آن دو ملحق مى کرد، و چنین زنى «مقسّمه» نام داشت».(5) برخى دیگر، نگاشته اند: «... شخص «قیافه شناسى» را فرا مى خواندند تا معین کند این مولود، ملحق به کدام یک از آن مردانى است که با آن زن معاشرت داشتند».(6) بر این اساس، مى توان گفت که اگر مردان کم شمارى با زن نزدیکى کرده بودند، خود زن تکلیف مولود را معین مى کرد، اما اگر آن مردان پُرشمار بودند، به نظر قیافه شناس رجوع مى شد. هم چنین گاهى در بین مردها بر سر آن مولود منازعه مى شد، زیرا برخوردارى از یک پسر یا یک پسر بیش تر براى عرب بسیار ارزش داشت. براى نمونه، مى توان به ولادت عمروعاص از یک زن صاحب رایه اشاره کرد که پس از ولادت او، مردانى چون ابوسفیان و عاص بن وائل و... به خصومت بر سر او پرداختند.(7)
از هند مادر معاویه در مکه به فساد و فحشاء نام برده مى شد.زمخشرى در کتاب ربیع الابرار  خود مى گوید: معاویه را به چهار شخص ‍ نسبت مى دادند: به مسافربن ابى عمرو، و عماره بن ولید بن مغیره ، و عباس ‍ بن عبدالمطلب و به صباح که آوازه خوان عماره بن ولید بود. زمخشرى مى گوید: ابوسفیان مردى زشت روى و کوته قامت بود، صباح جوان و خوش چهره و مزدور ابوسفیان بود؛ هند او را به خود فرا خواند و او با هند در آمیخت .و گفته اند: عتبه پسر ابوسفیان هم از صباح است و چون هند خوش ‍ نمى داشت آن کودک را در خانه خود نگه دارد، او را به منطقه اجیاد برد و آنجا نهاد و در آن هنگام که مشرکان و مسلمانان یکدیگر را هجو مى گفتند و این موضوع به روزگار پیامبر (ص ) و پیش از فتح مکه بوده است ، حسان بن ثابت در این باره چنین سروده است :
این کودک در خاک افتاده کنار بطحاء که بدون گهواه است از کیست ؟ او را بانوى سپید روى و خوش بوى و لطیف چهره یى از خاندان عبدشمس ‍ زاییده است .
________________________________________________________
1. آلوسى، همان، ج 2، ص 4.
2. Polyandry.
3. جوادعلى، همان، ج 5، ص 539 و على هاشمى، همان، ص 164.
4. آلوسى، همان، ج 2، ص 4.
5. محمدبن حبیب بغدادى، همان، ص 340.
6. آلوسى، همان، ج 2، ص 4 و 5.
7. کلبى، همان، ص 79.