ابلاغ نكردن دستور خدا به ولايت حضرت على‏(علیه السلام)   ، همانند ابلاغ نكردن و به انجام نرسيدن رسالت پيامبر است.
 آيه ( وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ) در حقيقت درصدد بيان اهميّت حكم است، به اين معنا كه اگر اين حكم به مردم نرسد و حقّ آن مراعات نشود گويا حقّ هيچ جزئى از اجزاى دين مراعات نشده است.
 زيرا  مسأله امامت و زعامت و جانشينى اميرالمؤمنين‏(علیه السلام) به اين معنا است كه امام عهده‏دار همه وظايف و شؤونات نبىّ به جز وحى است و در صورت نبودنش  ، رسالت پيامبر ادامه نخواهد داشت و بزودى ارتباط مردم با منبع وحى قطع خواهد شد.

نوشتن دیدگاه